به یاد دکتر فرشاد وزین رام – سخن نخست مدیر مسوول ماهنامه شهرسازی روی خط زلزله – انتشار فروردین 1403 خورشیدی

با نام خداوند یکتا و بی همتا سومین شماره ماهنامه تخصصی شهرسازی روی خط زلزله را تقدیم می کنم به استاد عزیزم شادروان دکتر فرشاد وزین رام که در هشتم فروردین ماه 1403 دار فانی را وداع گفت. دکتر وزین رام از اساتید خیلی خوب دانشگاه ما بود و سال ها در انجمن بتن ایران و شاخه ایران موسسه بین المللی بتن آمریکا فعالیت داشت و من بعد از دوره دانشجویی خود ، در موسسه مقاوم سازی و بهسازی لرزه ای با دکتر وزین رام به عنوان مدرس دوره های تخصصی بتن همکاری داشتم.از اخلاق و شخصیت او هرچه بگویم کم گفته ام فقط همین جمله کافی است که در زمان تشییع وی ، دانشجویانی حضور داشتند که شاید بیش از 20 سال پیش ، دکتر وزین رام استاد آنها بوده است. قطعا در فرصت مناسب مصاحبه ای با اساتید و دانشجویان پردیس فنی و مهندسی شهید عباسپور دانشگاه شهید بهشتی خواهیم داشت تا یادنامه ای درخور دکتر فرشاد وزین رام منتشر کنیم اما باتوجه به درگذشت ایشان لازم می دانستم که فقدانش را به جامعه ی مهندسین به ویژه دانشجویان و اعضای محترم هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی تسلیت عرض کنم. افسوس که دست تقدیر روزگار وجود نازنینش را از ما دریغ کرد .
سال نو را آنگونه که باید آغاز کردیم. با بهار و نوروز همراه شدیم. به طبیعت آمدیم و برای یک سال جدید آماده شدیم. آماده شدیم تا ثروت اندوزی کنیم، به کسب دانش بپردازیم، ارتقای شغلی و اجتماعی داشته باشیم و هزاران برنامه و آرزوی دیگر که گویی منتظر بودیم تا نوروز فرا رسد و از ابتدای سال جدید با پشتکار فراوان به آنها برسیم. اما عجله کردیم. همه ی برنامه های جدید و آرزوها و آمال را به سال نو موکول کردیم اما عجله کردیم. در رانندگی عجله کردیم که زود به مقصد برسیم. طاقت ترافیک را نداشتیم و در حالیکه می دانستیم اگر صبح زود عازم سفر بشیم به ترافیک برخورد نخواهیم داشت اما ساعت شلوغ ترافیکی را برای سفر انتخاب کردیم اما خواستیم با سرعت و سبقت و حرکت در شانه ی راه ، زیاد خوابیدنمان را جبران کنیم و عجله کردیم. عجله کردیم که زود به مقصد برسیم درحالیکه سفر از درب خانه شروع شده است، در حالیکه مسیر و جاده و عبور از جنگل ها و کویر خودش یک سفر مهیج است. عجله کردیم که زود به مقصد برسیم اما آمار دلخراش حوادث جاده ای در نوروز 1403 چیز دیگری نشان می دهد. اگرچه آمار اعلامی مراجع مسوول، در تعطیلات نورزی امسال نسبت به سال قبل 27 درصد کاهش مرگ و میر در تصادفات جاده ای را داشته ایم اما با مرگ یک نفر چندین خانواده از هم پاشیده می شوند. وقتی فردی در تصادف جاده ای که واقعا مرگ بی ارزشی است ، از دست می رود، در یک جایگاه پدر و سرپرست خانواده است و در جایگاهی دیگر فرزند پدر و مادری است که داغ فرزند آنها را از ادامه زندگی باز میدارد. و نوروز با همه ی زیبایی ها و قشنگی هایش، با مرگ یک عزیز در یک تصادف جاده ای، زندگی را بر خانواده ها سخت می کند. در گزارشی فرمانده فراجا از 93 هزار تصادف ثبت شده در تعطیلات نوروز 1403 خبر می دهد که بیش از 19 هزار نفر مصدوم داشته است. در آخرین آمار به دست آمده 813 نفر در این تصادفات کشته شدند یعنی خیلی ها سرپرست خود را از دست دادند و خیلی ها داغ فرزند و معشوق دیده اند و اینکه چند ماه و چند سال طول بکشد تا زندگی شان دوباره به جریان عادی برگردد، اصلا قابل اندازه گیری نیست و هیچ روان شناسی نتوانسته اعلام کند که مرگ عزیزان چقدر باعث فراز و نشیب در باقی زندگانی می گردد. و این دردی است که درمانش فقط و فقط با خود ما حل می شود. اگرچه خرابی جاده ها و استاندارد نبودن خودروهای داخلی و چینی هم از علل مهم این حوادث هستند اما تجربه ثابت کرده است که اگر به قوانین راهنمایی و رانندگی پایبند باشیم و از سرعت غیر مجاز و سبقت های بی مورد خودداری کنیم، می توانیم کیان خانواده ی خود را حتا اگر تصادفی رخ دهد حفظ کنیم. نوروز بسیار قشنگ است و هیچ جشن و عید و مناسبتی نمی تواند با این جشن برابری کند چراکه فلسفه و راز خلقت از نوروز نشات می گیرد و نوروز اگرچه یک جشن بزرگ در فرهنگ ایرانی است اما در واقع جشن زندگی طبیعت و جشن خلقت می باشد و خالق متعال هرچه زیبایی و محبت و شکوه است در این جشن خلاصه کرده و این غفلت و جهالت ماست که این جشن را با مرگ عزیزانمان تلخ می کنیم. سال 1402 را با همای سعادت به پایان رساندیم به امید آنکه در سال 1403 هرآنچه شر است به نیکی بدل کنیم و ایران مان را بسازیم .ایرانی که ساختن و آباد کردنش وظیفه ی همه ی ماست و اگر امروز شاهد خبرهای تلخ قطع 4000 درخت از جنگل های هیرکانی، تخریب عمدی میراث فرهنگی در چهارشنبه سوری، تخریب محوطه ی مقبره استر و مردخای در همدان، قصد جدی شهرداری تهران از تخریب بخشی از پارک قیطریه و … می باشیم به دلیل سکوت ماست. آن هنگام که از خشکی دریاچه ارومیه و ساخت سد سیوند در حریم پاسارگاد سکوت کردیم و به عملکرد مسوولین با سکوتمان مهر تایید زدیم، بایستی امروز بیشتر از پیش شاهد تخریب محیط زیست و میراث فرهنگی مان باشیم. آن روز که به جای تحریم خرید پراید و پژو، برای خریدش حمله کردیم به مسوولین گفتیم که لیاقت ما همین پراید و پژو است و انتظار خودروی استاندارد و ایمن نداریم، بایستی امروز منتظر مرگ هموطنانمان در جاده های خراب میهن باشیم. و همه ی اینها دست خود ماست و شاید اگر امسال به کارزار جلوگیری از تخریب درختان پارک قیطریه بپیوندیم، اتحاد و همبستگی مان را نشان دهیم و دیگر کسی نتواند خودخواسته بر ما تلخی ها را سوار کند.
و در انتهای سخن اینکه اگر به ایران بیاندیشیم می توانیم ایران را آباد کنیم و این اصل کلام ماست.

پاینده ایران

حامد حقی

مدیر مسوول ماهنامه شهرسازی روی خط زلزله

و مدیرعامل موسسه مقاوم سازی و بهسازی لرزه ای ایران